പാതയിലാകെ ആകാരം നഷ്ടപ്പെട്ട വെള്ളാരം കല്ലുകള്‍
പാദത്തില്‍ കുഴിവുകളുണ്ടാക്കി
അസ്വസ്തമാക്കുന്നു.
തേഞ്ഞ ചെരുപ്പിനോടുപൊലും
ദയ യില്ലാത്ത നിന്നോടെന്തിനു
സഹതാപം!!
വിയര്പ്പിന്റെ ചാലുകള്‍ ഉണങ്ങി വിണ്ട
മണ്ണീന്റെ
വിടവിലൂടൂറിയൊലിക്കുന്നു
രാക്കിളിസ്വത്വംതേടി
നിദ്രയില്ലാതെ
ഞരമ്പില്‍ നിര്‍വ്രുതി കുത്തി വെച്ച്
രാവറിയാത്ത വെളിച്ചത്തിലൊളിക്കുന്നു.!!!!
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ